zarządów i powoływanie w ich miejsce zjednoczeń, które miały być tworzone na podstawie kryterium branżowo-terytorialnego (siedziba zjednoczenia powinna się znajdować w miejscu największego skupienia terenowego przedsiębiorstw). Dopuszczalne było również grupowanie przedsiębiorstw zgodnie z powiązaniami kooperacyjnymi. Zjednoczenia - w przeciwieństwie do centralnych zarządów, które były ramieniem administracji centralnej - posiadały z reguły status przedsiębiorstw państwowych będących na własnym rozrachunku gospodarczym. W części reprezentowały one zgrupowane w nim przedsiębiorstwa wobec administracji rządowej, a koszty ich utrzymania ponosiły same przedsiębiorstwa. W ramach zjednoczeń stworzone były również branżowe biura projektów, ośrodki badawcze itp.<br>W celu nadania przedsiębiorstwom większej samodzielności prawno-organizacyjnej, majątkowej i finansowej zaczęto wówczas