od początku kryterium stanowiło nie to, czy utwór realizuje zasady tej poetyki, która wydaje się nowa i jedyna warta tego, by praktykować jej założenia, zwracano uwagę przede wszystkim na te aspekty i elementy dzieła, które wydawały się indywidualne, były zatem czymś więcej niż tylko repetycją obowiązujących w epoce motywów , ujęć, stereotypów. Nie przypadkiem tak wcześnie pojawiły się w krytyce młodopolskiej ataki na charakterystyczne dla &lt;page nr=153&gt; epoki manieryzmy. Umiejętność dystansowania się wobec schematów literackich, które zresztą rozpowszechniały się w tempie zadziwiająco szybkim, to jedna z tych cnót, które w krytyce towarzyszącej poszczególnym kierunkom czy tendencjom ujawniają się raczej rzadko. <br>Wypracowywanie literackiego kanonu epoki