przez długi czas korzystaliśmy z pozytywnego stereotypu Polski potrafiącej stworzyć "Solidarność", Polski będącej latarnią morską w przestrzeni zniewolenia; Polski, która w 1989 r. pokazała drogę naszej części Europy, a potem dawała innym lekcję sukcesu w budowaniu demokratycznego państwa i wolnorynkowej gospodarki. Ten stereotyp stanowił element naszego kapitału. Teraz ustępuje on stereotypowi znacznie mniej sympatycznemu, zgodnie z którym Polska jawi się jako kraj, który wiele żąda, jest niewrażliwy na potrzeby świata, zamyka się w kręgu własnego narodowego interesu, jest zrzędliwy, kłótliwy, targuje się. Trzeba więc mieć świadomość, że sympatii świata nic nam już nie gwarantuje i będziemy musieli zacząć o nią zabiegać