owych czasów. Sprzeciwiał się w 7 r. p.n.e. przystąpieniu Ezechiasza do koalicji antyasyryjskiej, której zawiązanie spowodowało wyprawę Sargona II przeciw Palestynie, zakończoną zburzeniem Aszdod. Występował też przeciw polityce proegipskiej i antyasyryjskiej, będącej przyczyną kolejnych wypraw Sennacheryba przeciw skonfederowanym państwom w 70 r. p.n.e. Asyryjczycy bez trudu stłumili wtedy bunt, a śmiertelne niebezpieczeństwo zagroziło i Jerozolimie. W chwilach największego kryzysu Izajasz zapewniał króla, że Jerozolima zostanie oszczędzona, a słowa jego zostały potwierdzone nagłym odejściem Asyryjczyków. Wydarzenia te umożliwiają umieszczenie wielu, choć nie wszystkich, wypowiedzi i nauk proroka w konkretnych ramach historycznych.<br>Pierwszy rozdział składa się z kilku krótkich