w białą sukienkę balową. Śnieg wali przez okno hurmami. Tumany dolatują aż do łóżka Elzy.<br> Wicher wyje ponuro<br> JANULKA<br>Mamo! Wódki! Zmarzłam strasznie na śniegu. Chce mi się bicia w mordę, wbijania na pal - nie wiem czego. Mistrz jest księciem z bajki.<br> Idzie ku matce i pije z butelki, która stoi na podłodze. Fizdejko, zachwycony, rozgląda się naokoło szukając uznania<br><br>&lt;page nr=257&gt;<br><br> FIZDEJKO<br> bijąc się po lędźwiach<br>Moja krew! Moja krew! Jak Boga kocham. Wszyscy Fizdejkowie byli tacy.<br> JANULKA<br>Wy nie wiecie, co to za cudowny człowiek jest Mistrz. To prawdziwy rycerz dawnych czasów. Naprawdę - historia obróciła się zadem do pyska i żre