się powiedzieć: "siedź ze swoim życiem i swoim kosmosem w domu!" A przecież Bernhard też nic innego nie robił, tylko pisał o swoim życiu. Dlaczego on tu stanowi wyjątek, dlaczego chcemy wejść wraz z nim w to jego marne życie i mamy wrażenie, że stąd można zacząć, że podstawiono nam stołek, z którego możemy sięgnąć do sufitu... Może ma więcej odwagi, by pozostać przy swoim ŤBIEDNYMť, może więcej ma obrzydzenia? Dość, że udaje mu się coś przezwyciężyć... Nie można dziś pisać jak Tomasz Mann, nie można jednak również pisać jak Joyce. Wszystko to możemy czytać jako literaturę początku wieku, nie chcemy