opozycjonistą zaraz po wojnie i w swoich felietonach drukowanych w "Tygodniku Powszechnym", jedynym czasopismie, które usiłowało bronić wartości moralno-politycznych, przemycał sposób myślenia odrębny od gazetowych wypocin i pseudonaukowych rozpraw o estetyce marksistowskiej.<br>Nie krył się ze swoją negacją rzeczywistości. Nieraz byłem świadkiem, jak wieczorami siadywał z Adamem Polewką w stołówce i przy kieliszku prowadził ożywione rozmowy, drwiąc z zasadności argumentów, jakie wysuwał Adam.<br>Znalazło się paru kolegów, którzy donosili władzom partyjnym o jego nieprzejednanym stanowisku.<br>Nic sobie z tego nie robił, wręcz przeciwnie - z wrodzoną przekorą dopuszczał się takich herezji, że Polewka ostrzegał go i niejednokrotnie przerywał dyskusję, gdy kłótnia