kontroli nad spółką przez kogoś z zewnątrz (take-over raid).<br><br>Z uwagi na te wszystkie czynniki menedżerowie zainteresowani będą na ogół, zdaniem Marrisa, nie zwiększaniem za wszelką cenę tempa ekspansji spółki, lecz utrzymaniem stosunkowo wysokiego poziomu tego tempa w dłuższym okresie (np. w ciągu 5 lat) przy założeniu, że bieżąca stopa zysku nie spada poniżej pewnego "bezpiecznego" poziomu. W rezultacie R. Marris dochodzi do modelu zrównoważonego wzrostu spółki, zakładającego stałość w dłuższym okresie stopy reinwestycji (retention ratio), współczynnika płynności aktywów (liquid assets ratio) i współczynnika rynkowej oceny udziałów (valuation ratio). Przy tych założeniach, jak sądzi twórca modelu, maksymalizacja tempa wzrostu aktywów (kapitału