i rachubę dostojników, w uszach miał gwizd trapowy, a w oczach złoto i srebro. Oszołomiony czekał na koniec gwizdu. W krótkim przebłysku świadomości potrafił zauważyć, że dam nie było. To sprawiło mu ulgę. Nie wiedziałby, do kogo zwrócić się z mową powitalną - do pań czy do generała, który pierwszy dotknął stopami pokładu "Kościuszki".<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br> - Ależ, panie kapitanie! Mahomet żył w sześćsetnym roku po Chrystusie! - ośmielił się zauważyć oficer wybrany przez kapitana na ucznia.<br> - Nu już mnie pan nie mów. Ja lepiej za pana znam. Nu pomyśli pan sam, nu coż te religii? Nu popatrzaj pan sam, nu tutaj na tym statku. Nu