w Polsce gruntem albo przynajmniej tłem wszelkich umysłowych przedsięwzięć i że w nim zawiera się obietnica polskiej kulturalnej oryginalności. Cała polska kultura (nie lepszy to termin niż "struktura" i równie oporny analizie) jest "wierząca", jeżeli, a chyba to niewątpliwe, najpełniej reprezentuje ją &lt;name type="tit"&gt;Pan Tadeusz&lt;/&gt;, pieśń o błogosławieństwach ziemi. Ale przecie stopniowo zatrze się pamięć jasełek, chóralnych litanii w gronie domowników i czeladzi, rytualnych obżarstw dwa razy do roku i nie da się utrzymać katolicyzmu tak obyczajowego, że religia została w nim pochłonięta przez polskość.<br>Inny powód do zażenowania. Jeżeli poeta przyznaje się do katolicyzmu, jest to niemal równoznaczne z "wpłynięciem do