Oceniający dwa bodźce o znanym stosunku (np. 1 : 2) są proszeni o określenie proporcji subiektywnych wrażeń zmysłowych (np. stwierdzenie, czy intensywność słabszego wrażenia stanowi 1/2, 1/3,czy 1/4 wrażenia drugiego).<br>Wykonane tą metodą badania doprowadziły Stevensa do wniosku, że stosunek dwóch subiektywnych wrażeń jest w przybliżeniu równy stosunkowi siły bodźców. Zaproponował stosowanie równania potęgowego:<br>&lt;gap&gt;<br>w którym I to intensywność wrażenia (np. zapachu), B - siła bodźca (np. stężenie odoranta), a, n - stałe empiryczne. Jeżeli ocenianym wrażeniem jest zapach, prawo Stevensa przybiera postać:<br>&lt;gap&gt;<br>gdzie I to intensywność wrażenia, kS - współczynnik proporcjonalności nazywany wykładnikiem Stevensa, S - stężenie odoranta w powietrzu wywołujące