wytarł ramieniem twarz mokrą od potu. Podniósł <br>wzrok na niebo, płonęło żarem. Noc była jeszcze <br>daleko, a tylko pod osłoną ciemności mógł dostać <br>się w pobliże lasu i ruszyć w stronę wybrzeża.<br><br> Rozejrzał się za kryjówką, w której <br>można by bezpiecznie doczekać wieczoru. Wszędzie jednak <br>kręcili się ludzie, a niewysokie stosy drewna i kopczyki <br>węgli nie mogły dać osłony, gdyby rozpoczęto prawdziwe <br>poszukiwania. Postanowił oddalić się natychmiast, zanim <br>rozpocznie się alarm. Lawirując pośród kopców <br>przemknął do ostatniego ich rzędu. Dalej była już <br>tylko otwarta przestrzeń. Zobaczył tam zaprzęg znikający <br>w obniżeniu terenu. Widoczna była tylko głowa człowieka <br>i kołyszące się rogi