domach bawiono się świetnie. Nazywano te spotkania nocnikami, bo z powodu godziny policyjnej goście bawili się do rana. Opowiadają o takich zabawach w swoich wspomnieniach Eryk Lipiński i Edward Dziewoński. Obraz okupacji jest intrygująco dwoisty, patos miesza się z groteską, a spod powierzchni tragedii wyłania się czas wielkiej przygody i straceńczej zabawy.<br><br>Jednym zaś z najbardziej patetycznych jest zawarty w "Zielu na kraterze" Melchiora Wańkowicza opis, jakbyśmy dziś powiedzieli, melanżu czy balanżki, którą urządziła jego córka w przeddzień wybuchu Powstania Warszawskiego. Lista uczestników to przejmujący rejestr poległych parę dni później przyjaciół.<br><br>Po drugiej wojnie, podobnie jak po pierwszej, wystarczyło zaledwie kilka