pod sto pierwszy. Żona pańska była tym bardzo przygnębiona."<br>- Żona nic panu nie mówiła o tej chorej? - pytał Widmar z żywym zaciekawieniem. On jeden tylko wiedział, kim była ta chora. Któż by mógł przypuścić, że dziwnym zrządzeniem losu była to Zofia Dubilanka.<br>- Nic szczególnego - odpowiedział wówczas Rubiński - gniewała się tylko strasznie. Trzeba panu wiedzieć, że na ogół chore kobiety są nieznośne. Nigdy nie tolerują obok siebie żadnej innej cierpiącej osoby. Uspokajałem pańską żonę, jak mogłem.<br>- Ależ to chwilowo! - mówiłem. - No, no... po cóż się tak denerwować!...- Sąsiadka jej już spała. Zapytałem jeszcze pańską żonę, czy już nie dokucza jej zapach benzyny