badań psychologicznych najbardziej podatne na krytykę za ich nieetyczność są zapewne badania nad stresem (w szerokim sensie). Biorące w nich udział osoby badane narażone są na przeżywanie, nieraz bardzo przykrych, doznań oraz zadaje się im, z różną intensywnością, cierpienia. Zasadne staje się tedy pytanie: Czy możliwe jest prowadzenie badań nad stresem w pełni zgodne z zasadami etyki badania naukowego (por. zasada 7. EPCRHP)? Czy możliwe jest badanie zachowania się osoby badanej znajdującej się w stanie skrajnego stresu bez oddziaływania na nią silnymi stresorami i bez rzeczywistego wprowadzania jej w ów stan? Musimy zgodzić się z krytykami kelmanowskiej techniki grania roli (etycznej