Kinley.<br>- Ach, melony, co wy wiecie o melonach - wzdycha pan Wildermayer - u nasT - Tak, tak - krzyczy Roullot - u was na Podolu melony jak młyńskie koła i można by jednym wykarmić całą armię niemiecką. Pan ciągle w kółko to samo powtarza; że się też panu nie znudzi.<br>- Roullot - mówię ostro i strofującym tonem - jak możesz tak niegrzecznie mówić do pana Wildermayera. Przeproś go zaraz.<br>Zapominam zupełnie, że Roullot jest z nim w jednym wieku i tak jeden, jak drugi mógłby być moim dziadkiem.<br>- Nie przeproszę - mówi Roullot - nie chce mi się.<br>- Przeproś - powtarzam - bo nigdy nie poczęstuję cię cukierkiem.<br>- Przepraszam - mówi szybko