takim spokojnym i opanowanym głosem, jakiego nigdy jeszcze u nikogo nie słyszał. Głos ten brzmiał poniekąd jak zjawisko nadnaturalne. - Aj jaj jai: - powtarzał krawiec.<br>- Przepraszam bardzo - ciągnął w ciemnościach niewzruszony głos Widmara - może pan w takim razie powie, gdzie tu mieszka doktor Tamten?<br>- Tu nikt na stałe nie mieszka - odpowiedział stróż wykrętnie.<br>Od?. razu po tych słowach błysnęło, zielonkawoczarne światełko. To Widmar zapalił zapałkę. Zgasła prawie natychmiast, ale jej krótki błysk wystarczył, aby zobaczyć dwie twarze przysunięte ku sobie. Krawiec westchnął z ulgą. To nie były to bynajmniej widma, lecz ludzie z krwi i kości.<br>Zapałka zgasła i Widmar powtórzył głośno