nadwiślański bulwar tonął w autach, Wacław, rodowity kazimierzanin, z zawodu stolarz, z zamiłowania przedstawiciel grupy mężczyzn oddających się stale kultowi wina pod arkadami w rynku, zakreślał nogami elipsy na bruku i uspokajał napotkanych wierszykiem: - To nie gwiezdne wojny, to Kazimierz Dolny. <br>Gdy tylko samochody &lt;orig&gt;długoweekendowych&lt;/&gt; zostały oddane pod płatną opiekę stróżów niestrzeżonych parkingów, a właściciele kolejnych maszyn nadjeżdżających od strony Puław porzucali nadzieję na trzy metry kwadratowe wolnej przestrzeni, rynek został zadeptany i rozpoczęła się wojna o kwatery. Oczywiście walczyli jedynie ci, którzy do Kazimierza zbłądzili pierwszy raz w życiu. Bo bywalcy, świadomi ogromu zjawiska pod nazwą majówka, zaklepali pokoje kilka