płynące obok małe i duże rybki otoczone zielonymi wodorostami. A nad tym udało mi się stworzyć wodospad z galarety, ze specjalnie wypracowanymi bąbelkami powietrza. Iluzja prawdziwego wodospadu była doskonała. Na deser przyrządziłem melbę la ­Belle Helene. Przybrałem ją różnokolorowymi owocami i bitą śmietaną. W środku umieściłem żarówkę i przykryłem ją strzechą kolorowych włosów z lukru grubości 1 mm. Samo ciągnięcie włosów trwało dobę".<br>Kucharz tym przyjęciem odreagował pięć lat obozu. Bawiono się tak, jakby czas nie istniał. Rzeczywistość stalinowska na parę godzin przestawała obowiązywać. Niestety, kucharz nie pamiętał, kto wydawał to przyjęcie i jakie były tego konsekwencje. On tylko gotował, gotował