mnie?<br>- Jasne. Ale rumu niestety... Nie starczyło mi odwagi, by przeszukać barek.<br>- No proszę, taka odważna dziewczyna...<br>- Jestem odważna - powiedziała po prostu. Od samego początku zachowywała się nieco dwuznacznie i wszystko, co robiła, zdawało się podszyte żartem. Ale teraz Kiernacki jej uwierzył.<br>- Ja też. - Usiadł wygodniej. - Jakoś zniosę prawdę. Proszę strzelać. Co panią sprowadza?<br>- Chyba może nam pan pomóc.<br>- Nam?<br>- Szeroko ujmując - uśmiechnęła się - Wojsku Polskiemu. Na tym etapie wolałabym unikać szczegółów. W każdym razie musiałby pan wybrać się ze mną do Warszawy. Oczywiście załatwimy panu urlop albo zwolnienie lekarskie, tak że z pracą nie będzie kłopotów. I zarobi pan na