ekonomicznej i struktury funkcjonalnej miast oraz przeprowadzenie pierwszych studiów badawczych nad strukturą funkcjonalną miast polskich. Zdobytą wiedzę wówczas wykorzystał w opracowywanych wspólnie z K. Dziewońskim w latach 1950-1951 wytycznych Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego do zagospodarowania przestrzennego większych miast polskich. Również w latach 50-tych podjął i prowadził prace i studia geograficzne nad aktywizacją miast polskich, wypracowując szereg ważnych metodycznie schematów analizy ich roli, funkcji i struktury gospodarczej. W latach 1957-1958 był przewodniczącym Komisji Opracowania Zagospodarowania Okręgu Siarkowego, która nakreśliła główne zasady jego rozwoju i inwestowania. Organizował szereg studiów nad rozwojem i zagospodarowaniem obszarów opóźnionych w rozwoju (przede wszystkim na