Znaleźli się na<br>Węgrzech.<br> Uszczęśliwieni, wciąż z zachowaniem dużej ostrożności,<br>przeszli jeszcze kilka kilometrów, zanim zdecydowali się na<br>odpoczynek. Przysiadłszy na pniu zwalonego świerka, ściągnęli po<br>ostatnie zapasy żywnościowe.<br> Posiliwszy się i odpocząwszy, ruszyli dalej. Rychło ujrzeli<br>migocące światłami miasto.<br> - Losoncz! - wykrzyknął uradowany Wojciuch.<br> - Ale chyba nie pobiegniesz tam zaraz! - studził zapał<br>kolegi Jan Kolwalczyk. - Trzeba przesiedzieć w krzakach do<br>rana, zaczekać, aż się zaludnią ulice. Lepiej nie zwracać na<br>siebie uwagi.<br> Dwaj wędrowcy zaszyli się w gąszczu na wiązce gałęzi. Było<br>zimno. Przytuleni do siebie, okryci płaszczami, zasnęli po<br>trudach trzydniowej wędrówki.<br> Gdy się obudzili, przez splątane gałęzie przedzierały się