działalności stała się więc konieczność odwołania do pewnych doświadczeń obecnych w sztuce polskiej i dających szansę twórczych inspiracji. Sięgnięto do repertuaru środków ekspresjonistycznych, branych często z drugiej ręki. Pozwalało to na uniknięcie uwikłań ze sferą światopoglądową tej poetyki, na wyjście poza utrzymywaną w ramach tego kierunku antynomię: duch-materia. Ekspresjonistyczna stylizacja w pracach nowe figuracji służy tedy ujawnianiu jednostkowej perspektywy w widzeniu świata, sprzyja zajęciu określonej wobec niego postawy. Nie o manifestację Wyższości ducha nad materią chodzi w tym przypadku. Deformowane często przedstawienia znaczą bowiem coś więcej niż to przedstawiają. Na zasadzie pars pro toto wskazują bądź na szersze sytuacje w