Psalmami a resztą twórczości nie da się przeprowadzić ostrej granicy. Psałterz czarnoleski jest wprawdzie jak najdalszy od natrętnej antykizacji (nigdy Boga nie nazwie Zeusem albo Jowiszem, co i Buchananowi się zdarzało), ale nie unika bynajmniej stylu o klasycznej proweniencji. Zresztą bywa i odwrotnie - w pieśniach przetwarzających motyw horacjański znajdzie się stylizacja biblijna.<br>Psałterz Dawidów Kochanowskiego jest dziełem, którego charakter wyznaniowy w samym zamyśle twórczym jest niejasny. Ani to przekład katolicki, ani protestancki. Czytali Kochanowskiego i śpiewali (bo w 1580 r. wyszły Melodiae na Psałterz polski najwybitniejszego naszego kompozytora XVI w. Mikołaja Gomółki) zarówno katolicy w kościołach, jak innowiercy w zborach. Co