że szykuje się dla nich uczta. Przed wejściem do "długiego domu" mistrz ceremonii w stroju z piór dzikich ptaków woła głośno:<br> - Powitajcie tych gości, powitajcie ich z szacunkiem!<br> Wstępujemy po chybotliwym pniu na werandę, gdzie dziewczęta przyklękając częstują nas czarkami wina. Nie ma tu nic z nastroju żałoby, to nie stypa, ale raczej okazja do popicia i poweselenia się. Pije się powoli, czarka po czarce. Cały barwny tłum siedzi na podłodze, słucha z uwagą przemówień i toastów. Mistrz ceremonii pije za tradycyjną przyjaźń dajacko-polską(!!!), moje więc uniki zmierzające do ograniczenia spożycia ohydnego trunku tym razem zostają unicestwione. Na szczęście dobiega