rozwoju. Zapłodnienie wywołuje jakby wybuch niezwykłej dynamiki życiowej, która stopniowo słabnie. Największa jest ona w życiu embrionalnym, słabsza w płodowym, a w pozapłodowym wyraźnie przygasa. Nie wiemy, jaki jest subiektywny odpowiednik tej dynamiki rozwoju form morfologicznych i czy w ogóle on istnieje. Natomiast rozwój form wyraźnie czynnościowych wiąże się z subiektywnym aspektem dynamiki życiowej, tj. z nastrojem. Człowiek wesoły manifestuje więcej form interakcji z otoczeniem i tworzy więcej nowych form niż człowiek smutny. W depresji tempo aktywności i myślenia jest zwolnione, myśli krążą wokół jednego przykrego tematu.<br>Krzywa rozwoju form czynnościowych przebiega odmiennie od krzywej rozwoju form morfologicznych. Maksimum tej ostatniej