nie podejmiemy takiej konstruktywnej decyzji? Otóż, jak praktyka pokazuje, przede wszystkim staramy się stłumić w sobie niepokojące nas uczucia wstydu i winy oraz wszelką myśl o tym, że nasza sytuacja życiowa jest nie w porządku. Wydajemy sobie rozkazy: "przestań to czuć!" i "przestań myśleć!" Te polecenia mogą mieć formę bardziej subtelną - pocieszamy się na przykład, że nie jest z nami tak źle, że nie mamy powodów do wstydu. Wmawiamy sobie, że takie uczucia jak wina czy wstyd są z gruntu destrukcyjne i należy je z głowy wyrzucać natychmiast jak tylko się pojawią. Porównujemy się z innymi i stwierdzamy, że zachowują się