zębaty mur gorzał pod pustym niebem, gwałtownie nabierającym granatowej głębi.<br>Ścieżką wędrowały chłopki w marszczonych, pomarańczowych spódnicach i ciemnych kaftanikach, na plecach każda dźwigała tobół trawy nagrabionej w parku. Rozwarte sierpy z ostrzem szerokim jak kosa błyskały czerwono.<br>Wysoka dziewczyna z grzywą czarnych włosów mimo brzemienia szła krokiem tanecznym, długa, suta spódnica falowała, świeciły na kostkach srebrne bransolety. Dziewczyna śpiewała pełnym głosem, reszta powtarzała jej strofy rytmicznie. Istvanowi wydało się, że zna skoczną melodię, a dziewczyna śpiewa po węgiersku.<br>Malarz roześmiał się i wystawił przez okno ramię, podniósł otwartą dłoń w blasku. Dziewczęta się spłoszyły, zakrywały twarze zgiętą ręką, tylko znad