taternikom. Uskarżał się na nią już Stanisław Staszic na początku XIX w.<br>Ciekawe wspomnienie pozostawił Hugon Zapałowicz, który wspólnie z trzema towarzyszami doznał lekkiego porażenia na szczycie Giewontu: Nie upłynęła ani minuta czasu, gdy nagle się błysło i dziwny szelest rozległ się w powietrzu. Równocześnie ujrzałem jakby grubą nić elektrycznego światła nad głową Stanisława, widziałem, jak Szymonowi kapelusz na twarz się zsunął, jak w bok ode mnie i od Szymona wpadły w ziemię dwie iskry niby świecące wyciągnięte struny i uczułem silne, lecz bezbolesne uderzenie w głowę, jak gdyby ogromny głaz jakimś gutaperkowym końcem zwalił się był na wierzch mej głowy