zarówno chłopów, jak i rycerzy.<br><br>Prowadzona przez nich polityka wewnętrzna była nastawiona na zaspokajanie potrzeb Zakonu, uniemożliwiała natomiast naturalny rozwój społeczeństwa. I tak miejscowa szlachta, zaliczana do niższej kategorii niż rycerze zakonni, nie została dopuszczona do udziału w rządach, musiała płacić bardzo wysokie podatki na rzecz państwa i nie mogła swobodnie dziedziczyć swoich majątków. Jej przedstawiciele odczuwali to szczególnie dotkliwie, gdyż dostrzegali rozwój szlacheckich przywilejów stanowych w sąsiedniej Polsce. Krzyżacy ograniczali uprawnienia miast, wpływając na wybór władz miejskich i wprowadzając ogromne cła na wymianę handlową. Godzili również w interesy rzemieślników przez popieranie działalności tzw. partaczy; ludzie ci, nie zrzeszeni w cechach