między nas. Kozienicki siedział przy innym stoliku, między kierownikami, i choć na mnie nie patrzył, czułem, jaki jest wściekły. Tak naprawdę to cieszyłem się, że musi tu siedzieć i patrzeć na mój triumf.<br>Zabawa była oczywiście bezalkoholowa i postawiono przed nami kilka butelek piwa oraz ciastka. Początkowo nastrój nie był swobodny, mówiono mało, bo nie wszyscy się lubili. Zresztą nie mieliśmy wspólnych tematów oprócz pracy biurowej. Ja chciałbym bardzo mówić, bo byłem usposobiony radośnie i siedziałem między Kacperskim a dyrektorem, co też należało wykorzystać. Niestety, wszyscy przypatrywali się młodzieży, która tańczyła walca. Zacząłem i ja przyglądać się nogom Jaroszówny.<br>- A nasi