nazwie głównego wydziału, który szczycił się mianem wydziału filozoficznego, a zatem poświęcającego się bezinteresownemu poszukiwaniu prawdy, jak to winna czynić filozofia w przeciwieństwie do nauk stosowanych w rodzaju inżynierii.<br>Fundamentem tego typu nauczania był brak ostrych granic miedzy poszczególnymi gałęziami humanistyki, granic, które stanowiłyby dla studenta nieprzekraczalną barierę w jego swobodnych wędrówkach - co zachęcało do interdyscyplinarnych powiązań i kontaktów, do podejmowania indywidualnych wyborów i pielęgnowania osobistych upodobań.<br>W biografiach wybitnych intelektualistów owych czasów spotykamy więc zazwyczaj wzmianki, że studiowali filologię romańską, filozofię i germanistkę albo historię, języki klasyczne i estetykę. Taka mieszanka nie tylko nikogo nie gorszyła, ale była wręcz poczytywana