w jego atakach na literacki establishment. Ale to on pisał pamflety, nie oni. Marian Stala (który upodobał sobie rolę Jana Chrzciciela młodej poezji) z anielską cierpliwością znosił żarty i żarciki Marianny Świeduchowskiej (tandem Świetlickiyduch). Zaciskając pewnie zęby pisał o indywidualizmie i kulcie osobności jako kulcie osobowości, o przekonaniu o "absolutnej swobodzie twórcy i o tym, że nie ma on żadnych zobowiązań wobec świata" (można zapytać niekiedy: czy także literatury i czytelnika?). Jan Błoński wybierał sympatycznych sobie autorów, reszcie dając wielkodusznie carte blanche i nie domagając się uzasadnień: młoda literatura to "literatura (proza) samotników, każdy skrobie inaczej". Jeszcze inni krytycy pokładając zaufanie