prawa do legendy jest w tym wypadku zabiegiem całkowicie uprawomocnionym - zdaje się pytać autor, pełen niepokoju o efekty procesów zwrotnych zachodzących między rzeczywistą postacią, legendą postaci a bohaterem literackim na niej wzorowanym. Tych procesów, które uruchamia czytelnicza interpretacja. Niepokoje perfekcyjnego warsztatowo i tak doświadczonego dramaturga nie są kokieteryjne, są natomiast symptomatyczne w kontekście zjawisk literackich ostatnich lat, choć przez żadnego z krajowych twórców nie zostały jeszcze tak dobitnie sformułowane. A szkoda. Gdyby kilku autorów "wojennych" tekstów zechciało zadać sobie tyle trudu i wyobrazić ewentualne (pozacenzuralne!) pretensje, jakie można by zgłaszać pod adresem ich dzieł, to - być może - poziom literacki tych dzieł