raczej samemu, rozmawiać w myślach z osobą, która odeszła. Cierpienie trzeba do siebie dopuścić: płakać, krzyczeć lub siedzieć nieruchomo przez kilka godzin w ciemnym pokoju. Efektem jest oczyszczenie i ulga. Po jakimś czasie zaczynamy godzić się z odejściem bliskiej osoby, co, zdaniem psychologów, sygnalizuje początek radzenia sobie z kryzysem. Pierwsze symptomy pojawiają się na ogół dopiero po roku, bo mniej więcej tyle czasu potrzebujemy, by oswoić ból i rozpacz. Powoli na nowo zaczynamy snuć życiowe plany, a przyszłość nie jawi się już jako jedno wielkie pasmo cierpień. Mija poczucie bezradności. <br>Syndrom Marii Callas<br>Rozstanie - jako drugi najpoważniejszy kryzys życiowy - wywołuje w