żelaza i wątroby, niektóre z nich jednak, "blednice lub białaczki" - jak je określał w swoim podręczniku, który wraz z innymi książkami leżał na moim nocnym stoliku - zawierały w swej nazwie nieodwołalny wyrok.<br>&lt;q&gt;"Niezwykła bladość cery, bóle głowy, powiększone gruczoły chłonne, wybroczyny krwi..."&lt;/&gt; nauczyłam się wkrótce rozpoznawać wyliczone w medycznych książkach symptomy choroby i w napięciu obserwowałam, jak czyni postępy w bezsilnych ludzkich ciałach. W miarę jak ludzie znikali, narastały we mnie rozpacz i bunt.<br>Przychodziłam do profesora i błagałam - niech ich pan ratuje - nie umiałam pojąć jego bezsilności. Moje własne życie ratował tak wytrwale, tak skutecznie bronił mnie przed chorobą. Tyle