autorów. Dotyczy to również rzadkich skądinąd pamiętników oraz, w mniejszym stopniu, korespondencji. Dlatego, mimo swojej jednostronności, dużą wartość zachowują w tej kwestii materiały policyjne reprezentujące spojrzenie z innej perspektywy, choć bynajmniej nie beznamiętne. <br>Analiza przytoczonych źródeł wykazuje bezzasadność tych interpretacji, które wyjaśniają skłonność do anarchizmu anomaliami umysłowymi bądź przeżyciami i sytuacją jednostek. Wśród obfitej korespondencji napływającej do redakcji czołowych pism libertarnych znikomy procent stanowiły listy zdradzające objawy niepoczytalności nadawców. Wprawdzie odsetek ten był nieco większy w wypadku ludzi skazanych w procesach sądowych "ery zamachów", ale wiązało się to w dużej mierze z nieuzasadnionym szafowaniem słowem "anarchista" przez przedstawicieli administracji. Zdecydowaną większość