przekładać pytania i odpowiedzi. Profesor proponuje, abym spędził z nim całe popołudnie oglądając wszystko, co tylko zechcę, i pytając o wszystko, czego nie rozumiem.<br> W gabinecie pacjenci zmieniają się szybko. Są między nimi ludzie starzy, są kobiety z małymi dziećmi, mężczyźni w sile wieku. Wszyscy jednak przechodzą przez pewien niezmienny szablon porady lekarskiej. A więc pacjent wkracza do gabinetu. Półgłosem opowiada o swych dolegliwościach profesorowi, który słucha uważnie, nie patrząc na człowieka szukającego pomocy. Potem ujmuje go za przegub, bada puls i głośno dyktuje asystentce diagnozę i zalecenia. Ta błyskawicznie maluje odpowiednie znaki na sporym arkuszu papieru. Na koniec wręcza pacjentowi