w skalę.<br>Mogło w tym coś być. Zaczęłam się przypatrywać pilniej, zbliżyliśmy się do owych zboczy i nagle prawie tuż pod nami ujrzałam coś jakby wspornikową galerię, rzeczywiście zaopatrzoną w szyny. Jej dalszy ciąg dawało się zauważyć w miejscach, gdzie świeciło słońce, w cieniu mi nikła. Fantastyczne! Przejęta podziwem i szacunkiem przyglądałam się temu z takim zainteresowaniem, że całkowicie przeoczyłam resztę terenu.<br>Po czym znów zaskoczyło mnie nagłe zejście do lądowania. Okazało się, że jesteśmy nad samym oceanem, zdążyłam dostrzec jakąś bardzo dużą zatokę, nad zatoką zaś miasto, wokół którego roiło się od jednostek pływających, obniżyliśmy się jeszcze bardziej i tym