człowiekowi prawa i możliwości wyrażania siebie. By mógł mówić o tym, co czuje, krzyknąć z bólu, gdy go boli, z radości, gdy się cieszy, zaprotestować, gdy czuje się zraniony i pokrzywdzony. Takiej właśnie grzeczności powinniśmy uczyć nasze dzieci. Dzieje się tak wtedy, kiedy dorośli szanują dzieci. Nie sposób nauczyć dziecka szacunku do innych, szczególnie do słabszych i odmiennych, a więc tej prawdziwej grzeczności, jeśli ono samo nie doświadczyło szacunku ze strony rodziców lub opiekunów. Można je wprawdzie wytresować w okazywaniu podszytego strachem respektu przed silniejszym, ale to nie ma nic wspólnego z szacunkiem.<br>To, czego powinniśmy uczyć nasze dzieci, można streścić