w rękach trzymał - przyjrzał <br>mu się Adam, gdy już ochłonęli po zderzeniu, a Franciszek <br>przestał się śmiać i podrygiwać. - Niewiele <br>ci do szczęścia brakuje - pobłażliwie skwitował <br>radość małego.<br>- Nic mi nie brakuje. - Malec podniósł na Adama <br>piegowaty nos i ogromne oczy. - Nic a nic.<br>- Tak? - Adam udał, że wierzy. - To <br>szafa gra.<br>- No! - Franciszek szeroko rozciągnął usta <br>w zaraźliwym uśmiechu. - Fajnie tu jest, no nie? Tobie <br>też. - Nie pytał, stwierdzał.<br>- O tak! - przeciągle zgodził się Adam. - Pełnia <br>szczęścia.<br>- Pani Alusia tak mówi o księżycu. Pełnia. <br>Też jej tu dobrze?<br>- Widocznie. Zwierzała ci się?<br>- Ciągle się zwierza. Jak przychodzi na dobranoc.<br>- Co ty