podoba.<br>- Czy nie zamierzała pani przypadkiem oddalić się na zawsze? - spytał z demonstracyjnym niepokojem. - Taka doskonała droga aż ciągnie, żeby nią jechać dalej i dalej... A dla nas byłaby to niepowetowana strata!<br>- Jasne, że strata - odparłam zgryźliwie. - Brak mnie jest dla każdego zawsze okropną stratą i nieszczęściem. Moje towarzystwo jest szalenie atrakcyjne, sama wiem o tym i nie zamierzałam panów pozbawiać największego szczęścia w życiu. Dokąd ta prześliczna droga prowadzi?<br>- Donikąd - zełgał rozczochrany z przekonaniem. - W góry i na bezdroża.<br>- Uwielbiam góry i bezdroża - oświadczyłam z jeszcze większym przekonaniem, ale w tym momencie konwersacja uległa przerwaniu. Nadleciał helikopter, zniżył się, na