Że idzie pokładem<br> Tonącej korwety<br><br> Neonowe &lt;orig&gt;relamy&lt;/&gt;<br> Błyskają złowróżbnie jak ognie Świętego Elma.<br><br> Kable elektryczne na słupach<br> Świszczą jak pękające wanty.<br><br> Płachty gazet<br> Łopoczą jak potargane żagle.<br><br> Na chodnik wdzierają się z łoskotem<br> Spienione fale.<br><br> Członkowie załogi<br> Chwytają kapoki, deski, tekturowe pudła,<br> Wyskakują za burtę,<br> Znikają w czarnej kipieli.<br><br>Macinkiewic szamocze się przy kikucie masztu,<br>Oplątany takielunkiem.<br><br>Ale nie opuściłby pokładu,<br>Nawet gdyby mógł.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;POMOCNIK Z ZAMIESZKANIEM&lt;/&gt;<br><br>"Jak się pan dziś miewa?" - Epiphany, jamajska pielęgniarka<br>Pyta<br>Johna Lesniaka, osiemdziesięcioletniego<br>Sklerotyka<br>Z przetrąconym kręgosłupem, cukrzycą, rakiem<br>Pęcherza i setką<br>Pomniejszych chorób. "Jak się miewam? Wprost wspaniale...<br>Gdybyś mogła, dziecinko, zerknąć<br><br>Co to za