Towarzyszący kościelnemu mężczyzna, trzeba przyznać, bardzo fachowo wyciągnął przed siebie nogę w odpowiednim momencie i Żółtoskrzydły runął mu prosto pod stopy. Gdyby zerwał się wtedy od razu i pognał w naszym kierunku, byłby uratowany, ale stało się inaczej. Podnosił się powoli. Mężczyzna zdążył wskoczyć mu na kark i przez chwilę szamotali się jak wściekłe psy, aż Żółtoskrzydłemu udało się uwolnić. Znów biegł - i po raz drugi w złym kierunku. Działkowcy zdążyli utworzyć szeroki półksiężyc i zaciskali teraz kleszcze obławy.<br>I wtedy zobaczyliśmy Żółtoskrzydłego w zupełnie nowej postaci. Nie uciekał już, stanął pośrodku opasającego &lt;orig&gt;koliska&lt;/&gt;, głowę pochylił lekko do przodu niczym zapaśnik i