Witoldem wjeżdżali w swoje pożycie. Czułem się paskudnie osamotniony. Zjawił się "intruz", który swoją obecnością w naszym życiu izolował mnie od mojej macochy. Nie miała już czasu na rozmowy i dobrą komitywę ze mną. Byłem, jak wypisz, wymaluj, ś.p. Hamlet. Tylko proszę - bez tych seksualno-freudowskich podtekstów, które każdy szanujący się współczesny reżyser ładuje w swoją interpretację odniesień Hamlet - Królowa. Moja macocha była zawsze dla mnie tylko i wyłącznie drugą matką. W tej sytuacji propozycja, jaka mnie spotkała za pośrednictwem wspomnianej sublokatorki (i to był jedyny z niej dla mnie pożytek) powitałem jako deskę ratunku. Proponowano mi wyjazd do pewnej kresowej