opiera je na niezwykle mocnej dramatyzacji monologu. Zawsze w sztukach teatralnych wielkie (czyli długie) monologi bohaterów jakoś bywają dramatyzowane, przez ekspozycję rozpaczy, stawianie sobie pytań - lecz w Wielkiej Improwizacji niezwykłe napięcie wynika przede wszystkim z niemal odczuwalnej obecności partnera, z oczekiwania na jego głos - oczekiwania niedopełnionego, zamiast boskich słychać słowa szatana i groteskowe głosy diabłów.<br>Odejście od teatralnych efektów sprawia, że na wyobrażenie wszechświata nie mają wpływu realia dekoracji, dzięki czemu nie tylko świat otaczający ale i osoba bohatera może podlegać metamorfozom - nie narażając się na nieuchronną śmieszność, gdyby nagle scenicznymi środkami próbować choćby ukazać wirującą Drogę Mleczną, czy niepomiernie, ku