we mnie i kruszyła się siła, moc truchlała, chłód ogarniał mnie ze wszystkich stron, jakbym szedł wykutym w lodzie korytarzem, ciało poddawało się dreszczom, które wstrząsały nim nieustannie, nie mogłem ich opanować, tak że nie miałem ani chwili wytchnienia,<br>i ból przenikał w gąszcz jakby poszarpanych mięśni, pozrywanych ścięgien, nie szczędził ani mnie, ani siebie, i stawał się wszechwładny w dobrem i złem, a to zło pozwalało mu panować nad powalonym, który niczego już nie miał po swojej stronie prócz wyobraźni, i ona z całą przenikliwością w tym bólu uczestniczyła, nie odczuwając go, bo zniewalał tylko ciało, wdzierał się w nie