wieczny Panie; wszechmocny Panie; Król; Boże niezmierzony; Boże litościwy; Boże władze wiecznej; Panie, który światem władasz i królujesz wiecznie; Sędzia nienaganiony; niebieski Panie; Ojcze litościwy; wiekuisty Boże; wieczny nasz Obrońca; Sprawco niebieskiego domu itp.<br>Zwracają tu uwagę użyte wobec Boga epitety zaprzeczone, zalecane przez Arystotelesa i przez poetyki humanistyczne jako szczególnie wytworne i należące do stylu wysokiego. Cech stylistycznych rodem z klasyczno-humanistycznej poetyki jest w Psałterzu sporo. Rzecz jednak w tym, że poeta nie używa ich demonstracyjnie. Różanoręka zorza (Psalm 57), posłaniec z klęski (Psalm 106), Bóg władogromy (Psalm 84), wód piekielnych powódź (Psalm 18), wysokie niedobyte brony (Psalm 24