pisana po łacinie, zawiera już sporo eufońskich nazw miejscowych, ale pierwsze zdanie po eufońsku zostało napisane dopiero pod koniec XIII wieku ręką opata Piotra, autora kroniki klasztoru cysterskiego ufundowanego przez Sonoryka Brodatego. Owo zdanie było kwestią wypowiedzianą przez męża do żony: "Daj, ać ja pobruszę, a ty pocziwaj!"<br>Należy podkreślić szczególne walory dźwiękowe tradycyjnej eufońszczyzny. Na brzmienie swego języka, na jego eufonię i muzyczność byli wyczuleni prawie wszyscy eufońscy pisarze i poeci. Jeden z wieszczów narodowych wołał wprost: "Eufonio, ojczyzno moja!" Spod pióra innego z mistrzów, tym razem prozy, wychynęło słynne zdanie: "Organy poszły w As" (chodzi naturalnie o tonację As