Natenczas Bernarda z Tremelay, waszego, bracie, imiennika - przerwał Jakub, zwracając się go komandora Prowansji. Ten, podobnie jak wszyscy z wyjątkiem mistrza i wizytatora, nie wiedział do czego zmierza ta opowieść i słuchał w milczeniu - A przekonali naszych poprzedników do tych inwestycji nasi wrogowie - Saraceni.<br>Bernard pokiwał głową - sam doświadczył, jak szczególne stosunki panowały między templariuszami a ich przeciwnikami w Ziemi Świętej. Widział na własne oczy pismo od młodego sułtana Al-Aszrafa Chalila, w którym tenże wraz z zapowiedzią ataku na Akrę wypisywał wielkiemu mistrzowi pół strony wielkich komplementów i wyrazów ubolewania, że oto przyjdzie im z sobą walczyć. Co, rzecz jasna